میگه: در ایران کتابهایی که با امام خمینی مخالف باشن اجازهی چاپ و ظهور ندارن که ما بتونیم مطالعه کنیم.
میگم: پس چرا تمام نویسندگانی که مدعیِ داشتنِ استدلال علیه انقلاب اسلامی و شخص امام خمینی بودن، بعد از مهاجرت از ایران هم اثر قابل توجهی تولید نکردن؟ از کدیور تا سروش و جواد طباطبایی و دیگران چرا هنوز چیزی ننوشتن؟
چرا در عوض، اساتید و دانشمندانی که از ایران رفتن، در غرب تازه طرفدارِ آرمانهای خمینی شدن؟ چرا هوشنگ امیراحمدیِ اپوزیسیون و حتی اردشیر زاهدی، وزیر امور خارجهی پهلوی و دامادِ محمدرضا شاه هم نهایتاً طرفدارِ مسیرِ خمینی شد؟ ایرادِ نظام نیست اگر خمینی ایرادی نداره که ازش بنویسن! در عصر دیجیتال که عملاً دسترسی به همهچیز ممکنه، «نمیذارن چاپ بشه» یک شوخیِ خنده داره.
نوید خوشنام
- ۰۳/۱۲/۱۸